ég ætla aldrei, aldrei, aldrei aftur að vinna í Ísbirninum

Eftir að langstórvirkasti kvittari síðunnar lét með hógværð mikilli í ljós efasemdir um slétt og fellt lýsingar á hjólaferðum um týrólskar slóðir hér í síðustu færslu, skal hér með satt og rétt vera að stundum er ekki allt slétt og stundum er alls ekki allt fellt. Stundum týnist fólk, (sbr. eldgamlar færslur) en þó aðallega sumir skagamenn, stundum kaupir fólk lönd og syndir í gardavatninu  og aftur þó aðallega skagamenn. Stundum stela ungar galvaskar hjólreiðakonur öllu steini léttara og hreykja sér af - svo að fararstjórinn getur lent í hettumáfunum ítölsku og þarf jafnvel að nota ALLA sína töfra. Stundum brjálast í meðreiðarsveinar í undirgöngum og neita að borga sektir og setja ALLT  á hinn endann. Stundum er hjólfákum  stolið og þá allt í einu eru ENGAR löggur. (Ef þú vilt sjá skýringar á þessum skuggalegu vísunum verður þú að lesa allar fyrri færslur, góða skemmtun)  En óttist eigi, fararstjórinn er með yður öllum og þótt þið hjólið um dimman dal ... Svo þú sérð það, kæri kvittari, að engin er hjólaferð án þyrna EN SAMT SVO ÓGISSLEGA GAMAN..kvke

Athugasemdir

[Magnús Geir Guðmundsson, 25.2.2008 kl. 23:14]

Hahahaha, þú ert alveg þrælfyndin, bunar þessu út úr þér sem besta og mesta ítölsk Donna værir, vitnandi í drengskvæði Bubba jafnt sem í sjálfa Davíðssálma!

Algjört æði!

Og þar sem um 50,1% líkur eru á að ég sé þessi "Stórtæki kvittari", hinn mikli efasemdarmaður, þá hlýt ég að hlýða og fara að lesa nánar þetta blogg hins aðlaðandi fararstjóra!