mér finnst lífið eitt allsherjar djók

Nei, segi nú svona bara. En mér hefur oft þótt frábært hversu mikill húmor er í kringum okkur. Baggalútur, sprengihöllin, Laddi, Tvíhöfði og allt það lið. Það er líka ótrúlegt allt þetta húmorefni í sjónvarpinu - fóstbræður, strákarnir og stelpurnar, skaupið og spaugstofan, og næturvaktin. Svo er nú öll fyndnin sem fram fer manna á milli. Húmor er eins og við vitum merkilegt, en því miður vanrækt rannsóknarefni - Hann er út um allt, manna á milli og í umhverfinu öllu. Dönsku þættirnir, Trúðurinn, er náttlega eitt enn ótrúlegt fyrirbærið - þar er húmorinn kominn á eitthvert allt annað svið - viðtalið við þá félaga í Kastljósinu var merkilegt - því að lengi var því haldið fram að ekki væri hægt að gera grín að barnaníðingum en þeir treysta sér í það. Það er svo sem vitað að það sem veldur kvíða, veldur líka hlátri, og hvað er kvíðvænlegra en...Jæja - vesgú - heil færsla og ekki minnst á hjólfákinn. Kannski að ég skrifi eins og einn brandara t.d. um mann sem datt á hjóli - gerir sig alltaf. kv. K

 

 

Athugasemdir

[Kolbrún Baldursdóttir, 18.2.2008 kl. 21:59]

Sæl, þetta með hjólastígana í alls konar skilningi hefur verið í umræðunni hérna árum saman en  gengur sannarlega hægt. Þó er nú eitthvað komið inn á áætlun núna hjá Vegagerðinni. En sannarlega er langt í land að þetta verði að einhverju viti, hvort sem er í borg eða meðfram þjóðvegum.

Bestu kveðjur.

KB