hjól og álftir

Þessa dagana hjóla ég úr Laugarnesinu og aftur heim á hverjum degi, stundum með viðkomu  í efstaleitinu. Að hjóla meðfram sjónum í myrkrinu er magnað, svartur sjór og öldur og svo lækjargötuna, framhjá tjörninni með hvítum álftum og öðrum fiðurfénaði eins og úr einhverjum allt öðrun heimi á kolsvörtu vatninu. Hver man núna eftir taugastrekkingnum sem allt í einu kom upp í sumar af því að tjörnin var svo skítug. Merkilegt að vatn sem fuglarnir kúka í skuli óhreinkast - alveg ótrúlega subbulegt. En nú eru nemendurnir mínir að fara í próf - þessi hópur svo frábær, eins og hóparnir í fyrra og þar áður. En hver með sínum hætti, fyndin og skemmtileg, og auðvitað áhugasöm. Efast ekki um gott gengi þeirra í prófinu en vona samt að þau séu dáltið stressuð, annars væri þetta nú bara leiðinlegt, fyrir þau meina ég. Prófstress hefur lengi verið vanmetið fyrirbæri. k