hjoludum í gaer langt yfir 70 km. um sveitir og eftir stigum, bordudum i hadeginum i figuera sem er otrulega fagur baer vid sjoinn, skodumum dyrholaeya majorka, komum svo hingad til sillot  Allir svo hressir og katir, og serlega skemmtilegt folk sem er med i for. Unglingurinn Daniel ber af ollum sakir hugprydi og ljufmennsku og er ta mikid sagt i tessum ljufa hopi folks sem her er a ferd.

vid erum sumsé lent á Mallorka og bidum eftir ad fa hjolin afhent .... svo munum vid hjola hratt en af oryggi medfram strondinni, beygjum inn a eyjuna og skodum trjutusundara gamlar minjar frumbyggja, eftir tad aftur nidur ad strond, hadegishle vid fegurstu strond majorka og svo afram og afram tar til vid komum i naesta gististad sem heitir San Jordi.... meira i kvold. kv. Kristin

2. kafli - Portugalska teppið

Eftir að hafa skoðað veggteppi á hótelinu í Algarve og séð að þau voru saumuð með hinum séríslenska krossaum leið mér eins og upphluturinn og jafnvel þjóðernistilfinningin rynni af mér allri. En eftir að hafa jafnað mig nokkuð vel spurði ég eina portúgalska starfskonu hótelsins hvort hægt væri að kaupa sér slík teppi á nálægum slóðum. Hún hélt það nú og benti á verslun í þriggja mínútna göngufæri. Þangað skunduðum við hjónin og í þeirri verslun blasti við okkur garn og meira garn í ótrúlegustu litum og í rekka var raðað blöðum með myndum og leiðbeiningum um teppasaum. Ég opna eitt blaðið og við mér blasti TEPPIÐ mitt - dökkblátt með ljósum kanti og svo ótrúlega fögrum litum að annað eins hafði Snæfríður t.d. ekki séð í hinni fornu mynd. Þetta teppi ákvað ég að kaupa og beið ekki þolinmóð en leit samt út fyrir að vera þolinmóð eftir að handavinnuafgreiðslukonan losnaði frá einum sínum allra besta kúnna. Ég tjáði mig kurteislega um það að ég vildi kaupa þett teppi - leit hún þá á mig og ég hélt að það sama væri að fara að gerast og í heimilisiðnaðarbúðinni forðum - en hún sagði með áhyggjusvip; Þú sérð að þetta teppi er þriggja metra langt og metir á breidd. Þá sá ég að fyrir neðan myndina var skráð lengd og breidd og engu logið, en teppið var innvígt í minn haus og ég horfði djúpt í augu konunnar og sagði ,,jú takk þetta teppi takk" Þú verður þá að koma á morgun sagði konan, það tekur mig tíma að taka til efnið í teppið. Allt i lagi sagði ég en fannst það samt ekki í lagi, ég vildi bara fá teppi strax og byrja að sauma strax, af því að þarna var ég í alvarlegu kasti. En, varð að láta mig hafa það að fara heim og bíða næsta dags.

 

Þannig er að yfir okkur hjónunum er mikið barna- og barnabarnalán. Barnabarn númer tíu fæddist fyrir skömmu og hin eru þrjggja til tíu ára. Tíu ára börnin eru einmitt fædd sama dag, svo ótrúlegt sem það er nú og eru ekki tvíburar. Nenni ekki að útskýra þetta frekar. En sem sagt þetta er fríður og skemmtilegur hópur - og við hjónin, afinn og amman, höfum komið upp þeirri hefð að fara í barnabarnaferðir. Það vill svo til að afinn hefur yfir langferðabifreið að ráða og við sem sagt ökum um allan bæ á rútunni og pikkum upp barnabörn í helstu hverfum höfuðborgarsvæðisins.

Í dag fórum við til dæmis í Húsdýragarðinn með allan hópinn, kíktum á Mikka ref, svín og geitur og að því loknu upphófst mikill eltinga- og svo feluleikur í sjóræningjaskipinu. ,,Stóru" krakkarnir voru ótrulega góð og tillitssöm við þau litlu og þetta er bara svo gaman. Eftir húsdýragarðinn fórum við svo í Perluna og allir fengu ís. Í þessum barnabarnaferðum höfum við til dæmis farið í fjöruferð, Álfasetrið, leikhús og bíó og auðvitað í hjólaferðir. Mér finnst til dæmis ekki mjög skemmtilegt að bjóða fólki í matar- eða kaffiboð, fyllist hreinlega algerri letitilfinningu við tilhugsunina - fullorðna fólkið að tala um Davíð og krakkarnir... Mér finnst reyndar ágætt að mæta í boð hjá öðrum, nenni bara ekki að halda þau sjálf. En í barnabarnaferðunum skemmta allir sér vel - börnin og ekki síst afinn og amman. kv. KE 

Stundum hefur það gerst að konur, t.d. samstarfskonur á einhverjum tímum og stöðum hafa rekið nefið inn á mitt fagra heimili og séð veggteppi mörg og fögur sem ég hef saumað í gegnum tíðina. Við þessi tækifæri hafa þessar konur oft tekið hin alvarlegustu andköf og tjáð sig með látum um að þessu hafi þær ekki átt von á....handavinnukonan Kristín.... En ég nebblega fékk einusinni vitrun - eða alvarlegt kast, og var það fyrir mörgum árum þegar mér sem þáverandi þjóðfræðinema var boðið ásamt öðrum nemendum í þjóðminjasafnið sem í raun var búið að loka en afþví við vorum innvígð fengum við að kíkja á dýrðirnar. Þar í þess merka safni rak ég augun í teppi og eitt alvarlegt kast kom yfir mig - örugglega þekkja þeir sem stunda krossinn í kópavogi eitthvað svipað - en þetta teppi vildi ég sauma og hafði reynar aldrei saumað nokkurn hlut áður nema í handavinnutímum í skóla og eru minningar um þá tíma ekki sársaukalausar. En ég sumsé stormaði í held ég verslun heimilisiðnaðarfélagsins og heimtaði teppið - en nei ekki hægt sagði konan og mér lá við gráti. Svolitið eins og ef Gunnar mundi segja nei við þann sem vildi vitna - mundi náttlega aldrei gerast - en konan bakvið búðarborðið benti mér á tilbúinn pakka  með Riddarateppinu - ég lét mer segjast og ´keypti pakkann með Riddarateppinu og saumaði þar með mitt fyrsta teppi af mörgum og merkum ævintýrum sem teppasaumur hefur lietti mig í og ég hef ákveðið að deila með ykkur hér á þessu merka bloggi. En nú aftur að sauma...kv ke. takið eftir þriðja bloggið í dag - er ekki allt í lagi???